Charlie

Bu minnağı 1 Şubat gecesi bir ağaçta buldum. Ağaçtan inemediğini düşündüm meğer korkudan ve hasta olduğundan çıkmış.İyiki rastlaşmış yolumuz. 10 gün evde kendi kedilerimden ayrı tutarak baktım. İlaç tedavisiyle hızla iyileşti. Arkadaşımın annesine yuvalandırdık. O kadar çok alıştık ki az daha vermiyorduk.
Şuan yeni evinde alışmaya çalışıyor. İlk üç gün niye verdim diye vicdan azabı çektim. Ama şuan kendi kedilerim yokluğunu unutturdu.
Adını Charlie koyduk yeni ailesi de ismi sevmiş, değiştirmediler. Eşime gelince kediyi verdiğim için çok bozuldu.Arkadaşım resmen mülakattan geçti.Tam vermiyecek derken fikrini değiştirip tamam dedi. Ama şuan yollanan fotoğraflara bakmıyor.

Bu miniğin ayrı yeri kaldı bende yine de içim buruk.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

ISTANBUL / στήν ΠΟΛΗ Gezdim, Gordum, Geldim, Serisi

III

Hoşgeldin 2017 Baharı